“Eind 2010 voelden Marlou en ik dat we een bijzonder idee in handen hadden. Een idee dat met volle toewijding, passie en inzet wel eens tot iets heel moois zou kunnen uitgroeien. Het eerste jaar van Run for Life is een intensieve en leerzame, maar vooral ook leuke en dankbare periode geweest waarin we samen met team 2011 dit idee hebben kunnen waarmaken.
De inzet van alle runners in de opvolgende jaren heeft ervoor gezorgd dat we KWF Kankerbestrijding voor het vierde jaar op rij met gepaste trots een mooie cheque hebben mogen overhandigen. Het was fijn in deze jaren, vanuit een rol wat minder op de voorgrond, te merken dat de vereniging langzaam is gegroeid terwijl ze haar voortbestaan heeft kunnen waarborgen.
Het afgelopen jaar heb ik ervaren dat Run for Life volwassen is geworden en inmiddels de erkenning krijgt voor wat we met alle deelnemers hebben opgebouwd en zeker ook verdiend. Het interview tijdens de live-uitzending van de actie ‘Sta op tegen kanker’, de aandacht die we van KWF Kankerbestrijding zelf op social media krijgen en het (verrassings)bezoek van olympisch kampioen Maarten van der Weijden op het afgelopen benefietdiner zijn hier slechts enkele voorbeelden van.
Mijn gevoel zegt dat dit het jaar is dat we deze erkenning kunnen gebruiken om onze vereniging nog verder te laten groeien, zowel kwantitatieve als kwalitatieve. Het doel is ‘simpel’ en gelijk gebleven: Zo veel mogelijk geld inzamelen voor KWF Kankerbestrijding. Daar gaan we ons dit jaar allemaal zo hard mogelijk voor inzetten. Ik twijfel echter niet aan de goede afloop en ben dank ook heel trots te mogen zeggen als runner aan de vijfde editie van Run for Life mijn steentje bij te zullen dragen!
Uiteraard zullen we hierbij ook op het sportieve vlak aan de bak moeten. Dit is een uitdaging die ik, ondanks de nodige ervaring, zeker niet onderschat. De lat heb ik in 2011 vrij hoog weten te leggen, maar aangezien ik gezegend ben met zowel een competitief karakter, als ook een vrij latente luiheid, is er mij veel aan gelegen om in 2015 minder lang onderweg te zijn. Waarschijnlijk zal ik hierover nog wel eens met mijn knieën en schenen om tafel moeten dit jaar, maar aan mijn drive zal het niet liggen. Mijn gevoel zegt dat we er samen wel uitkomen…”