ERVARINGEN OUD-RENNERS

Soumia Majait (Team 2023):
“Alleen een marathon lopen is een overwinning, met een groep een marathon lopen is een onvergetelijke ervaring!”

Pim van der Woude (Team 2023):
“Mijn deelname aan Team 2023 was een intense ervaring. Op het moment suprême dacht ik: Waar ben ik mee bezig?, maar weken later ben ik nog steeds aan het nagenieten en het aan vrienden en familie aan het vertellen hoe gaaf het was!”

Frank Hekhuis (Team 2023):
“De grootste marathon van de wereld, wat een ervaring en wat een belevenis om nooit te vergeten!”

Quint van Gansewinkel (Team 2023):
Het rennen van de marathon in NYC is wellicht een van de tofste dingen die ik ooit heb gedaan! Jezelf lichamelijk uitdagen onder toeziend oog van duizenden enthousiaste supporters die constant je naam roepen en ontzettend grappige bordjes hebben om je aan te moedigen, én hiermee ook nog eens geld ophalen voor KWF Kankerbestrijding; het was echt fenomenaal en ik kan de New York City marathon met Run for Life dan ook van harte aanbevelen!”

Meike Kuipers (Team 2019): “Ruim een jaar wist ik dat ik de New York City marathon zou gaan lopen op 3 november 2019. En toen opeens wat het die dag. Met super veel zin stond ik aan de start. Ik was blij om met Annelieke samen van start te mogen gaan. Zo konden we gelukkig nog wat laatste spanning met elkaar delen. Het avontuur begon met het oplopen van de beruchte Verrazano-bridge, wat was ik aan het genieten!! Dit genieten werd alleen maar meer! Tussen het waanzinnige publiek mogen lopen en het enthousiasme van de Amerikanen ervaren is echt niet te omschrijven. Ik vond het fantastisch en daardoor merkte ik pas na ruim 25 kilometer dat het wat energie ging kosten.

Gelukkig kan ik zeggen dat mijn marathon goed verliep en ik mij prima voelde. 35 km gaf mijn horloge aan toen ik toch echt vooral pijn en vermoeidheid voelde, maar ja dat hoort erbij! Dat was het punt dat ik het echt niet meer zo leuk vond. Het publiek en mijn lieve support die mee waren gereisd, waren de laatste kilometers in Central Park extra fijn en hierdoor kon ik nog in mijn tempo blijven doorlopen.
Met een hele grote glimlach ben ik na 42,2 km over de finish gekomen. 3:52:38 is mijn tijd. Wat was ik blij!!! Deze glimlach is een hele tijd erna niet van mijn gezicht geweest. Genietend van mijn prestatie, maar vooral van de vele lieve reacties om mijn heen (ik voelde mij toch een Olympische held haha).

Wat ben ik trots op mijn Run for life team dat we door het lopen van deze marathon een waanzinnig bedrag naar KWF Kankerbestrijding mogen sturen. Echt waar, iedereen die twijfelt om een marathon te lopen. Ga het doen! Laat je jezelf verbazen en ga naar NEW YORK . Beter wordt het niet (ik kan het mij niet voorstellen).”

Annelieke van den Berg (Team 2019): “Yess, I’m a marathoner! Wat heb ik ontzettend genoten van New York City en mijn eerste marathon! Al wanneer je ’s ochtends vroeg voor dag en dauw de ferry richting Staten Island opgaat met duizend andere gespannen lopers voel je dat het een heel bijzondere dag gaat worden. Het wachten voor de start is wel andere koek dan wat wij in Nederland gewend zijn. Het duurt sowieso allemaal wat langer, wij hebben ons er zo’n drie uur vermaakt, maar het lijkt er wel een festival terrein! Vanaf dat onze startvakken werden geopend was het opeens alle hens aan dek: extra lagen kleding lozen, zakken vullen met gels en andere benodigdheden, nog even gauw wat zonnebrand (we hadden echt geluk met het prachtige weer) en vaseline smeren, en zorgen dat je op tijd meebeweegt met de massa die zich richting de start begeeft. En opeens was daar al het moment dat we de start passeerden en dat het avontuur echt begon… gelukkig hadden we nog wel een aantal uur de tijd om aan het idee te wennen dat we nu eindelijk bezig waren met datgene waar we al zo lang naartoe hadden geleefd.

Met trots kan ik zeggen dat ik in vrijwel iedere kilometer van de marathon plezier heb gehad, daar zorgen die Amerikanen met hun crazy enthousiasme wel voor. Juist die laatste zware kilometers (want ja, het is echt niet gelogen dat het vanaf kilometer 30+ zeer gaat doen) vond ik misschien nog wel het leukst: daar kan je jezelf het meest verrassen en bewijzen dat je tot meer in staat bent dan je zou denken. Andere highlights: de start samen met Meike op de Verrazano-Narrows bridge met de prachtige uitzichten op Manhattan, de pittige (steile) Queensborough bridge waar ik toch van kon genieten omdat het even een momentje van bezinning was zonder het gillende publiek langs het parcours, de draai maken richting first avenue waar de aanmoedigingen juist weer in alle hevigheid losbarsten, daar Elrik tegen het lijf lopen en even een stuk samen rennen terwijl we onze emoties delen over deze overweldigende tocht, en last but not least de prachtige stukken door Central Park richting de finish.

Het gedeelte na de finish vond ik misschien juist wel lastiger dan alle kilometers ervoor. Toen ik eindelijk mocht stoppen met de eentonige hardloopbeweging en ging wandelen merkte ik pas echt wat voor slijtageslag ik op mijn benen had geleverd. Het wandelen ging bijna niet meer! Gelukkig was er de euforie en de prachtige medaille om mijn gedachten van die pijn af te leiden. Waar ik – zelfs op dat moment al – aan denk: ik wil nog een keer! (Maar alsjeblieft niet meteen, haha). Deze runners high is zeker verslavend en de marathon is zo’n geweldige manier om New York City mee te maken… als iemand me de mogelijkheid zou bieden om hier volgend jaar weer aan de start te staan zou ik daar geen moment over twijfelen. Nu anderhalve week later kan ik dan ook niets anders dan deze marathon van harte aanbevelen voor ieders bucketlist en ik geloof echt: als ik het kan, kan jij het ook!”

Elrik Maat (Team 2019): “I DID IT!!! Wat een zenuwslopende, maar fantastische ervaring. Waar ik een week voor de marathon nog overwoog de hele reis naar New York te annuleren, sta ik nu gewoon met een gouden plak om mijn nek! Door een botsing met een wc-deur liep ik een week voor de marathon geïrriteerd kraakbeen op in mijn knie, hoeveel pech kun je hebben… Na toch besloten te hebben af te reizen naar New York heb ik niet meer hardgelopen en was het dus een grote gok om zondag toch aan de start van de marathon te verschijnen. Ik hield er rekening mee na 6 km al uit te moeten stappen, maar gelukkig heb ik gewoon de finish gehaald, zelfs nog onder de 4 uur! Blijkbaar is de combinatie van pijnstillers, wilskracht en de extreme support van het Amerikaanse publiek een succesformule geweest die mij over de finish geholpen heeft. En wat was het een fantastische loop met wereldwijd het grootste deelnemersveld, 133 verschillende nationaliteiten, de kennismaking met de vijf iconische wijken van New York City, bruggen die je niet eens op zou willen fietsen, eindeloos veel heuvels in het parcours en een finish in Central Park die je kippenvel geeft.

Dit is werkelijk een avontuur geweest om nooit te vergeten! Een jaar lang samen met een gedreven Run for Life Team 2019 donaties ophalen voor KWF Kankerbestrijding en je sportief voorbereiden op deze dag door eindeloos veel kilometers aan training te volbrengen. Het mogen lopen van deze race is dan een fantastisch mooie beloning.

Lois Daamen (Team 2018): “Vooral van het met z’n allen toeleven naar de grote dag heb ik enorm genoten. Samen trainen (in real life of elkaar aanmoedigend via Strava), ideeën delen om sponsorgeld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding, met z’n allen naar Schiphol voor vertrek naar New York City, sparren over de laatste optimale voorbereidingen, het delen van de zenuwen, samen zoeken naar het juiste startvak en als klapper op de vuurpijl: met het hele team de New York City Marathon uitlopen en het groots vieren van deze waanzinnige belevenis! We are NYC Marathon finishers! En nu met z’n allen op naar Berlijn!”

Michiel Clevers (Team 2018): “Wauw, wat een ervaring is dit geweest zeg. 4 uur, 42,2 kilometer lang met kippenvel door de straten van New York rennen terwijl meer dan een miljoen mensen JOU staan aan te moedigen. Het was zwaar, maar het gevoel wat als een deken over je heen valt wanneer je over de finishlijn rent/strompelt is onbeschrijfelijk. Het is een ervaring geweest die ik nooit zal vergeten. Dat ik op deze manier ook heb kunnen bijdragen aan KWF Kankerbestrijding, maakt dit avontuur nog specialer. Ik raad iedereen aan om deze uitdaging/dit avontuur aan te gaan!”

Peter Walrecht (Team 2018): “42195 meter kippenvel – De New York City Marathon lopen was voor mij de beste ervaring van het afgelopen jaar, zonder twijfel. De warme ochtendzon aan de start bij de Verrazzano-Narrows Bridge hield mij warm waar vervolgens het startschot klonk. De start, een 3km lange brug oversteken waarbij ik niet wist wat er zou volgen als ik de eerste stappen in Brooklyn zette. Brooklyn bracht vanaf moment één kippenvel met zich mee door al die mensen vol positieve energie. Iedere keer dat je naam werd geroepen kreeg je weer een mentale boost om door te gaan. 25 kilometer later loop je over de Queensboro Bridge en zet je voet in Manhattan. Nog meer mensen, nog meer enthousiasme, nog meer positieve energie maar vooral ook nog meer kippenvel. De New York City Marathon was onvergetelijk!

Roy Koelman (Team 2018): “Als iemand aan mij vraagt hoe de marathon ging ben ik daar heel eerlijk in. Een marathon lopen is vreselijk zwaar en halverwege denk je: “Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen!” Bij de finish viel ik in de armen van mijn ouders met de woorden: “Sluit me alsjeblieft op als ik zeg dat ik dit ooit nog eens ga doen.” Dat gezegd te hebben schrijf ik dit stukje dus vanuit de bezemkast en zit ik samen met nog 12 andere renners van Team 2018 te wachten of we volgend jaar de marathon van Berlijn mogen gaan starten. Het idee dat ik ooit twee marathons zou gaan lopen was bij mij helemaal nooit opgekomen. Maar naast al het “negatieve” was de marathon van New York voor mij het voorbeeld van samenhorigheid, pure emotie en doorzettingsvermogen en kan ik het iedereen aanraden. Twijfel je of je het kan? Niet doen! Ik had nog nooit hardloopschoenen aangehad op het moment dat ik me inschreef en ik ben dus het levende bewijs dat iedereen die het wil een marathon kan lopen.”

Davine Blauwhoff (Team 2017): “Ik heb het gewoon gedaan, de Marathon van New York!! Af en toe kan ik het nog niet geloven, maar mijn medaille hangt mooi naast mijn bed. Wat een bijzondere ervaring is dit afgelopen jaar geweest!” Ik heb gelachen, gezwoegd, rust gehouden, pijn gehad, plezier gehad, gehuild, maar bovenal genoten van alles! Het is lastig om zo’n avontuur te beschrijven, je moet het vooral zelf ervaren. Met een groep onbekenden ben ik dit avontuur aangegaan en heb ik na negen maanden een fantastische ervaring en een aantal hechte nieuwe vriendschappen opgebouwd.”

Maarten de Borst (Team 2016): “By far de beste ervaring van 2016, maar ook zeker in het rijtje van mooiste ervaringen uit mijn leven. Overdag helemaal tot het gaatje gaan en ’s avonds met je vrienden en familie uitkijkend over het Empire State Building met ijskoude Heineken flesjes in je hand. Onvergetelijke ervaring!”

Wouter Schmeitz (Team 2016): “Wauw het is voorbij! Het is alweer 2 weken geleden dat ik zou gaan starten aan mijn aller grootste uitdaging in mijn leven tot nu toe. Wat gaat de tijd snel, maar wauw, wat is het prachtig om op terug te kijken. De dag zelf begon al indrukwekkend, 14 graden met een mooie blauwe lucht (we vertrokken al om 06.00 uur en we zagen een overweldigende mooie zonsopgang vanuit de bus, New York zwom in een gouden lucht). Om 10.15 uur was het startschot van mijn wave. Niet alle 50.000 lopers konden tegelijk vertrekken maar dit werd verdeeld over 4 waves. Nadat het op zijn Amerikaans het startschot werd gegeven (met een groot kanon en van te voren het volkslied) krijg je direct een brug voor je kiezen, oef deze trok zich iets langer dan ik gedacht had. Conditioneel ging het prima. De hartslag had ik onder controle en het tempo van de massa was prima. Onderweg was ik mijzelf toch achter de oren aan het krabben. Ik had gedacht dat New York iets platter was dan wat ik nu allemaal tegenkwam! Ik mag dan van geluk spreken dat ik in Limburg woon en de heuvels niet ontweken heb afgelopen jaar. Achteraf kreeg ik te horen dat New York één van de zwaarste steden marathons is die er is, lekker op tijd hè. Na 16 tot 20 kilometer kreeg ik last van mijn linker hamstring. Deze speelde tijdens de trainingen ook al op dus ergens had ik dit wel verwacht, de kramp in de hamstring trok ook weer weg maar kwam even later dubbel zo hard terug. Daarbij kreeg ik ook nog eens last van mijn heup rondom de 20 kilometer. Dit had ik nog nooit eerder ervaren maar goed we gaan gewoon door, we zijn toch al bijna op de helft. De kramp en de last gingen over naar een toch wel behoorlijke pijn. Het zout, drinken en gelletjes die ik bij me had konden dit niet verhelpen. Tot het moment dat ik mijn linkerbeen en voet niet fatsoenlijk meer kon afwikkelen en ik wel moest gaan lopen ging het conditioneel nog altijd prima. Ja en dan ga je bij jezelf denken, ik moet nog de helft… Hoe ga ik dit doen? Mentaal ben je continu in strijdt met jezelf, je weet dat je door moet zetten, voor mam, het doel, degene die je gesteund hebben, voor iedereen en ook met name ook voor jezelf. Het hele jaar heb je hier naartoe geleefd, je hebt er alles aan gedaan en van alles voor gelaten. Opgeven? Dat nooit! Na 30 kilometer wordt de pijn niet bepaald minder. De New Yorkers schreeuwen je letterlijk vooruit, wat een geluk en wat een indrukwekkend iets. Duizenden en duizenden mensen langs die lange rechte wegen staan langs de kant om de ‘Marathoners’ aan te moedigen. Het eerste punt was ik ook al gepasseerd waar ik Laura, Pap en mijn tante zou zien. Je rent er mentaal naar toe om je ei even kwijt te kunnen en die mentale oppepper tot je te nemen die je echt nodig hebt. Je gaat weer verder en weet dat je nog maar 12 kilometer hoeft af te leggen. Helaas is in New York alles recht… en die wegen zijn lang! Je kunt 5 tot 10 kilometer recht vooruit kijken en daarnaast is het alleen maar bergop (je ziet het op dat moment niet meer zo positief in). Rond het 38/39 kilometerpunt stonden opnieuw onze supporters. Je bent dan in Central Park en volgens de mensen is het daar op dat moment prachtig. Dat zou best kunnen maar ik wist niet meer wat voor of achter was. Je kunt niet omschrijven hoe blij je bent om iedereen te zien en weer die laatste steun in de rug te krijgen. Ik was niet meer in staat om nog 200 meter achter elkaar door te rennen. Helemaal moe, kapot, overal pijn. Maar dan na de laatste heuvel, zie je de eindstreep en dan ren je die laatste meters, kom je over de finish wetende dat het erop zit. Na 4:53:56 uur krijg je dan eindelijk je medaille omgehangen. Het is het allemaal meer dan waard geweest, alle pijn, alle tegenslagen. Je kunt bijna niet meer lopen maar de trots die je bij iedereen ziet en ontvangt zijn het allemaal waard. Mam heeft een mooi uitzicht gehad want er was geen wolkje aan de lucht tijdens de marathon. Wat wil ik nog meer? Dan kom je terug op de kamer en zie je alle berichten! Zo ontzettend veel reacties, zo ontzettend veel is er mee geleefd! Van te voren had ik nooit gedacht dat iedereen zo ontzettend zou meeleven en steunen. Dat er zoveel respons zou zijn op deze onderneming. Hierdoor heb ik het gevoel dat ik mam heb kunnen eren en dat het afgelopen jaar zeer zeker geslaagd is!”

Machiel Vrijenhoek (Team 2016): “Nu alweer een paar weken terug heb ik deelgenomen aan de New York City Marathon van 2016. Een wens die ik heb verwezenlijkt nadat ik ongeveer een jaar geleden JA had gezegd tegen deze uitdaging. Ik kan niet anders zeggen dan dat elke stap die we daar hebben gezet waanzinnig is geweest, relaxed aan het begin op Staten Island dan wel gebroken aan de Finish in Central Park: HET WAS MAGISCH!!! Ik ben waanzinnig blij met de tijd die ik heb neergezet maar ook trots op het bedrag dat wij samen bij elkaar hebben gehaald voor KWF Kankerbestrijding. Ik dank de organisatie voor alles wat ze hebben gedaan om bij te hebben gedragen aan dit geweldige avontuur!

Marc Perquin (Team 2014 & 2015): “Op zondag 2 november mocht ik een vinkje zetten op mijn bucket list, namelijk achter de marathon van New York, die de grootste en leukste van de wereld scheen te zijn. Dit is absoluut de waarheid!! Als je in de eerste kilometers van de marathon de Verrazano Bridge overstapt weet je dat je aan een onvergetelijk avontuur bent begonnen dat je voor de rest van je leven bij zou blijven. Ik ben in een kleine 5 uur door een fantastische achtbaan gegaan. Het was zooooo ontzettend cool! Nageschreeuwd worden door duizenden mensen aan de zijlijn en continu je naam horen als support. De wijk Brooklyn is me vooral bijgebleven. Dit is namelijk ook de eerste keer waar je in aanvaring komt met duizenden schreeuwende mensen die willen dat jij de finish haalt. Met voortdurend kippenvel op mijn lijf ben ik richting Central Park gerend, onbeschrijfelijk! Ik ben dit avontuur aangegaan voor mijn vader, die is overleden aan longkanker, en de dag na de marathon heb ik een kaarsje voor hem aangestoken in een kerk aan Fifth Avenue om de cirkel rond te krijgen. In New York heb ik daarnaast ook vriendschappen gesloten, waarbij we altijd kunnen terugkijken op iets gemeenschappelijks: het samen uitlopen van een marathon voor een heel belangrijk goed doel. De trip heeft iets weg van een schoolreisje waar in het midden een wereldprestatie wordt geleverd. Kortom, pak zo’n kans als je van uitdagingen en KWF Kankerbestrijding houdt”.

Tahira van der Meulen (Team 2014):”De New York marathon was het mooiste en het zwaarste dat ik ooit gedaan heb. Een marathon is afzien, maar de mensen langs de kant en de finish maken het geweldig. Een marathon lijkt een onoverwinnelijk iets en het is ook zwaar, maar door de mensen langs de kant, de adrenaline en de wetenschap dat je rent voor KWF Kankerbestrijding, maken het allemaal dragelijk. Als je Central Park inrent, weet je dat je het gaat halen en dat is geweldig! Na de finish kon ik de wereld aan en dat gevoel gaat niet over!”

Kristel Kooij (Team 2014): “Waarom zou ook jij mee moeten doen in 2015? Al een jaar van te voren besloot ik mij in te schrijven voor deelname aan de New York City Marathon 2014 samen met Run for Life A New YorK challenge! Zo lang van te voren heeft z’n voor- en nadelen: je moet nog heel lang wachten tot het echt zo ver is, maar de weg erna toe was minstens zo leuk. Dit is waarom je niet moet twijfelen en je direct zou moeten inschrijven volgens mij: -(financiële) Hulp komt uit onverwachtse hoeken. -Een reden om een keer van je troep af te komen tijdens koningsdag. -Je wordt heel creatief van geld inzamelen. Er zijn dit jaar taarten gebakken, tasjes genaaid, portemonneetjes gevouwen, armbandjes gemaakt, thuis restaurants geopend en nog veel meer. -Fit worden, een doel en eindelijk van die bank af komen! -Samen trainen, nieuwe mensen leren kennen (door heel het land) -NY is the bomb! -Adembenemend uitzicht op manhatten op de Verrazano bridge vlak na de start! -26,1 mile kippenvel -2 Miljoen fans onderweg -Enorm gave borden onderweg!

Steffie van den Berg (Team 2014): “If you can run a mile, you can run a marathon’ Een spreuk die een van mijn Run for Life teamgenoten onder mijn aandacht bracht tijdens een etentje met Run for Life. Ik kan je vertellen.. ik kon nog geen mile rennen, sterker nog, ik kwam niet verder dan 1 minuut! Maar ik had toch echt met mijn grote mond tegen iedereen verkondigd dat ik wel even de marathon van NYC zou lopen en dan ook nog eens met donaties voor KWF Kankerbestrijding. En ik kan je nu vertellen, ‘If you can run for a minute, you can run a marathon’. Het was echt een fantastisch jaar, met fantastische mensen. Natuurlijk heb je soms geen zin om te trainen (en dat doe je dan soms ook gewoon niet) en natuurlijk is het doodeng en vraag je jezelf meermalen af waarom je dit idee ooit geopperd hebt, maar dat valt allemaal in het niet bij het behalen van je doel waar je hard voor hebt gewerkt! Vooraf en zelfs tijdens dacht ik eens en NOOIT meer, maar toch, ik ga in september 2015 de marathon van Berlijn doen.. ik ben verslaafd. Echt een van de tofste ervaringen uit mijn leven EN ook nog eens veel geld voor KWF Kankerbestrijding opgehaald EN een super tijd in New York met geweldige mede-renners! Niet twijfelen, gewoon doen!”

Vera Coenen (Team 2014): “De marathon van New York; Het was ontzettend afzien. Het was pijn lijden. Het was strijden. Maar wát een mooie ervaring. Er is maar een elite groepje dat dit kan. En daar horen wij nu bij. Van ‘marathoners’ zijn we nu ‘finishers’ geworden. Wie kan dat nu zeggen?! Het was het waard, het was het absoluut waard. Jezelf overtreffen, Michael Boogerd eruit lopen. Dat zijn de dingen die ons als Run for Life Team 2014 op het moment beschrijven. ‘Pain is temporary, pride is forever’, een spreuk die absoluut waar is, maar die je pas echt begrijpt wanneer je de marathon hebt gelopen. In een woord: WAUW! En dit had ik nooit van mijn leven willen missen, en die kans moet je jezelf niet ontnemen! Dat we daarnaast ook nog een enorm bedrag voor KWF Kankerbestrijding hebben opgehaald wordt wel eens vergeten, maar is minstens net zo mooi!”

Vince de Groot (Team 2014): “Bungeejumpen, parachutespringen, met haaien duiken en ga zo maar door…. daar hoort het lopen van een Marathon ook echt wel tussen! En als je dat dan een keer besluit te doen, doe dan gelijk mee aan de allermooiste die er is: The New York City Marathon! Als je wilt weten hoe het voelt om als Olympisch kampioen onthaalt te worden en 42,2 km kippenvel te hebben dan is de NY marathon echt iets voor jou! De bijkomstigheid van Run for Life is dat je met een groep mensen aan allemaal hetzelfde doel begint en dat creëert gedurende het hele jaar een steeds hechtere band waarbij je elkaar steeds meer opfokt om meer geld op te halen en harder te trainen! Het is niet alleen het toetje in november in NY maar ook de hele periode er naartoe is een weg met pieken en dalen maar wamaar hoe vet is dan die beloning! Een soort schoolreisje naar the big apple waarbij je jouw jaar voorbereiding mag laten zien aan een uitzinnige menigte die het net zo cool vindt dat je daar loopt als jijzelf! En dan na deze wereldprestatie kan de ontlading echt plaatsvinden! Met je (bijna) Olympische plak de stad induiken om je te laten huldigen door je nieuwe vrienden en de uitzinnige locals! Deze NY marathon lopen met zo’n groep als het Run for Life Team 2014 was voor mij een onvergetelijke ervaring! Deze vergeet ik nooit meer!!” Charlotte Deelen (Team 2012 & 2015): “In maart 2012 besloot ik deel te gaan nemen aan ‘de grote uitdaging’: trainen voor de New York City Marathon. Dat ik dit met Run for Life zou doen was voor mij vanzelfsprekend. Niet alleen het ophalen van geld voor KWF Kankerbestrijding vond ik wegens persoonlijke redenen mooi om te doen, maar ook het onder de aandacht brengen van KWF Kankerbestrijding en wat dit mooie goede doel precies doet vond ik mijn tijd waard. Iedereen kent KWF Kankerbestrijding wel, maar wanneer doneren mensen echt bewust? Ik heb tijdens de hele aanloop naar de marathon gemerkt dat die steun uit de meest onverwachte hoeken kwam. Vaak gepaard met ontroerende verhalen. Dit waren de vele kilometers trainen waard. In weer in wind, in de vroege ochtenduren of juist in de late avonduurtjes, de trainingen konden overal tussendoor gepropt worden. Hoewel dit wat lastiger werd naarmate de trainingen langer werden. Soms was er de twijfel, kan ik dit wel? Zeker toen de blessures de kop op staken. Na mijn laatste en langste trainingsafstand van 32 km die ik in een recordtijd heb gelopen was het vertrouwen helemaal teruggekeerd. Die New York City Marathon ging ik wel even klaren! Helaas bleek dit dankzij orkaan Sandy wat moeilijker dan gedacht. Aangekomen in NYC kregen we te horen dat de burgemeester last minute toch de marathon had afgelast. Verdriet en boosheid en ook wel begrip doemden op. Toch hebben we als team direct de knop om gezet en hebben we er nog een fantastische tijd van gemaakt in New York. We hebben zelfs nog kilometers gerend, waarbij we continu door mensen werden aangemoedigd. Wat een warmte! Mijn keuze was al snel gemaakt: ik ben nu op mijn trainingstoppunt dus die marathon moet er snel komen. Het werd de Rotterdam marathon van 2013, die ik als klein meisje altijd bekeek vanaf de zijlijn. Maar, de New York marathon bleef in mijn hoofd zitten. Het komende jaar ga ik dan ook voor de 2e keer de uitdaging aan: New York City Marathon 2015, here i come (again)!”

Annelies den Boer (Team 2011 & 2015): “De New York Marathon is een onbeschrijfelijk evenement. De weg er naartoe is nog onbeschrijfelijker. Samen met een groep studenten ging ik niet alleen de strijd aan met mezelf door een bijna onmogelijke prestatie van mezelf te vragen, maar gingen we ook de strijd aan tegen kanker. Deze combinatie en dit samen mogen doen met voor mij een dierbare groep mensen, hebben ervoor gezorgd dat deze ervaring in het rijtje ‘beste ervaringen van mijn leven’ is komen te staan”.

Rene van Zandwijk (Team 2011): “De marathon rennen in New York, het af kunnen vinken van mijn to-do-list, maar in je achterhoofd weten dat hardlopen misschien wel de verschrikkelijkste sport is die er bestaat. Na de eerste stap over de startlijn weten dat je nog bijna 4 uur lang exact hetzelfde moet doen voor je mag stoppen. Doorzettingsvermogen, afzien, grenzen verleggen, in de wetenschap dat het allemaal nog erger kan maakt het een stuk makkelijk om een marathon te lopen. Een jaar lang focus op één ding, terwijl mensen met kanker niet eens een jaar hebben om te vechten, ze meer afzien, meer doorzettingsvermogen moeten laten zien om überhaupt aan de finish te komen. Het was geen vraag of ik het lopen van de marathon ging koppelen aan een goed doel, het was een zekerheid en om samen aan de start te staan van de marathon en aan de start van Run for Life met een geweldige groep mensen heeft de ervaring alleen maar mooier gemaakt”.

Maarten Bloem (Team 2011): “Na 15 minuten lopen weet je het al: “Dit wordt een van de mooiste ervaringen van mijn leven”.

Kasia Pochranowicz (Team 2011): “Een geweldige ervaring, een bijzonder trainingsjaar en uiteraard een onvergetelijke dag in New York. Een van de gaafste dingen uit mijn studententijd die ik nooit meer zal vergeten!

Deze ervaring vergeet je nooit meer!

FAQ items aan het laden...

Aftermovie Team 2018

Gemaakt door Tim Kamp

Aftermovie Team 2016

Gemaakt door Hannah Padding

Aftermovie Team 2015

Gemaakt door Marc Perquin

€ 304.088,81

Dit is het bedrag dat Run for Life tot nu toe heeft gedoneerd aan KWF Kankerbestrijding.

Run for Life Team 2011 – 2021

€ 6.735,44

Ondanks de annulering van de New York City Marathon marathon heeft Run for Life Team 2021 toch dit bedrag gedoneerd aan KWF Kankerbestrijding.

Resultaten Run for Life

MISSIE

Run for Life is in 2010 opgericht met één missie: Het lopen van de marathon van New York met als doel zoveel mogelijk geld op te halen voor KWF Kankerbestrijding via sponsoring.

FINANCIEEL RESULTAAT

Tot 2022 heeft Run for Life maar liefst € 304.088,81 opgehaald voor KWF Kankerbestrijding.

RENNERS

In 12 jaar tijd hebben 221 renners met ons meegelopen, een geweldige prestatie! Hierop voortbouwend gaan we in 2023 voor de 13de keer met een nieuw team maar met dezelfde toewijding voor ons doel.

VOORUITGANG

In 1949, het oprichtingsjaar van KWF Kankerbestrijding, was slechts 25% van de kankerpatiënten 5 jaar na de diagnose nog in leven. Dit percentage is sindsdien gestegen naar 65%. Een mooi resultaat, maar er is nog een lange weg van veel onderzoek te gaan.